زائر کوي رضايم روز و شب‏ 

در هواي آشنايم، روز و شب‏ 

رهسپار راه سبز راستي‏ 

راهي راه ولايم، روز و شب‏ 

جز زلال عطر روي يار نيست‏ 

در گذار لحظه‏هايم، روز و شب‏ 

تا به اوج سبز گردون مي‏رسد 

نغمه‏ام، شورم، نوايم، روز و شب‏ 

سرخوشم از جرعه‏ي ميناي او 

مست از جام بلايم، روز و شب‏ 

تا به سمت عشق، روآورده‏ام‏ 

زائر آيينه‏هايم، روز و شب‏ 

تا به سوداي رضا دل بسته‏ام‏ 

از همه عالم رهايم، روز و شب‏ 

يک صداي آشنا از دورها 

مي‏کند هر دم صدايم، روز و شب‏ 

دل به دست عشق دادم، تا شود 

در حريم عشق، جايم، روز و شب‏ 

جان سپار راه جاويد رضا 

رهرو آل عبايم، روز و شب‏ 

بر گل رخساره‏ي مولا قسم! 

در هوايم در هوايم، روز و شب‏ 

دل رها کردم به دست روشني‏ 

تا شود کوي وفايم، روز و شب‏ 

در هوايش، در هوايش سرخوشم‏ 

ساکن کوي وفايم، روز و شب‏ 

قبله‏ام تا خاک خوشبوي رضاست‏ 

از دل و از جان، جدايم، روز و شب‏

 شعر مهدی رحیمی برای امام رضا(ع)

چشم در تاثیر زیبایی از ابرو كمتر است

مستی ابروی یار از گیسوی او كمتر است

اصل زیبایی ست این كه پلك در بالای چشم

شك كند در صحن از امثال جارو كمتر است

یا به وقت بی خودی زائر به دور مرقدت

حس كند كه از خودش هشتاد كیلو كمتر است

بارها در تنگ آغوش ضریحت دیده ام

فاصله بین من و روح من از مو كمتر است

با حساب دنیوی در این حرم سر خم نكن

چون بهای چار زانو از دو زانو كمتر است

بس كه با نیت نخوردی زود باور می كنی

آب سقاخانه از یك مشت دارو كمتر است

از خودت بگذر به ترفندی كه در این بارگاه

عارف بالله هم گاهی از آهو كمتر است

شعر نغمه مستشار نظامی برای امام زمان(عج)

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم